*
Ανασυγκρότηση
***
*
του Κώστα Γιαννακίδη
Για να είμαι ειλικρινής έχω μπερδευτεί κάπως με τους δικαστικούς που εμπλέκονται στην υπόθεση Novartis. Είναι σαν να βλέπω τη δεύτερη σεζόν μίας σειράς, πολύ καιρό μετά το τέλος της πρώτης. Δεν έχω ξεχάσει τους πρωταγωνιστές, αλλά τον ρόλο τους. Δεν φταίω εγώ. Φταίει που είναι αυτοί πολλοί και το σενάριο μπλεγμένο. Ποια πλευρά εκφράζει η Τουλουπάκη; Με ποιον είναι ο Αγγελής; Τι καταγγέλλει η Ράικου; Ποιος ο ρόλος της Τσατσάνη; Γιατί επανέρχεται από παλαιότερα επεισόδια η Πόπη Παπανδρέου; Μπορεί να φέρει ανατροπή στην πλοκή η Ξένη Δημητρίου; Με ποιους χαρακτήρες συνδέεται γραμμικά η Κατερίνα Θάνου; Οι εισαγγελείς Μανώλης και Ντζούρας έχουν guest εμφάνιση ή θα τους δούμε να πρωταγωνιστούν στα γυρίσματα στους χώρους της Βουλής;
Καλύτερα να δεις το Dark, τη γερμανική σειρά που θέλει σημειωματάριο, παρά να τους τοποθετήσεις όλους αυτούς στο χρονικό πλαίσιο και στον αναλυτικό χάρτη της υπόθεσης. Μισή ντουζίνα δικαστικοί έχουν λόγο και γνώση για μία υπόθεση που αφορά παρεμβάσεις της εκτελεστικής εξουσίας στο έργο της νομοθετικής. Ψάχνω έναν όρο που να το περιγράφει όλο αυτό. Και αποφάσισα να το πω παραθεσμικό ξεκατίνιασμα.
Είναι ενοχλητικό, ενίοτε και προκλητικά χυδαίο, πλην όμως μας περιγράφει ανάγλυφα και την άλλη πλευρά του νομίσματος: δεν είναι μόνο οι πολιτικοί που μπλέκουν την ουρά τους στα πόδια της Δικαιοσύνης. Είναι και η Δικαιοσύνη αρκετά δεκτική στην παρενόχληση. Και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που σε κάνει να σκέφτεσαι ότι η «πολιτική παρέμβαση» είναι αδόκιμος όρος. Μάλλον για συναλλαγή θα πρέπει να μιλάμε. Τι διάολο, δικαστικοί καρφώνουν ο ένας τον άλλον, πολιτικοί φέρονται να πιέζουν προκειμένου υποθέσεις να πάρουν τον επιθυμητό δρόμο, δημοσιογράφοι και εκδότες εμφανίζονται ως γρανάζια. Τι είναι αυτό; Η βίλα των οργίων; Εννοείται ότι ο πολίτης αδυνατεί να το παρακολουθήσει αυτό. Καλύτερα να δει τις «Άγριες Μέλισσες». Του είναι όμως αρκετό για να σχηματίσει μία εικόνα σχετικά με τη Δικαιοσύνη και τους λειτουργούς της.
Ανασυγκρότηση
***
*
Στην τελευταία εκδοχή της υπόθεσης Novartis εμπλέκεται μία σειρά δικαστικών λειτουργών και μάλιστα σε θέσεις που συγκρούονται η μία με την άλλη, ενώ συμμετέχουν οι, πάντα απαραίτητοι, άνθρωποι του Τύπου. Τι νομίζετε ότι αποκομίζει ο πολίτης από όλο αυτό το ξεμάλλιασμα;
του Κώστα Γιαννακίδη
Για να είμαι ειλικρινής έχω μπερδευτεί κάπως με τους δικαστικούς που εμπλέκονται στην υπόθεση Novartis. Είναι σαν να βλέπω τη δεύτερη σεζόν μίας σειράς, πολύ καιρό μετά το τέλος της πρώτης. Δεν έχω ξεχάσει τους πρωταγωνιστές, αλλά τον ρόλο τους. Δεν φταίω εγώ. Φταίει που είναι αυτοί πολλοί και το σενάριο μπλεγμένο. Ποια πλευρά εκφράζει η Τουλουπάκη; Με ποιον είναι ο Αγγελής; Τι καταγγέλλει η Ράικου; Ποιος ο ρόλος της Τσατσάνη; Γιατί επανέρχεται από παλαιότερα επεισόδια η Πόπη Παπανδρέου; Μπορεί να φέρει ανατροπή στην πλοκή η Ξένη Δημητρίου; Με ποιους χαρακτήρες συνδέεται γραμμικά η Κατερίνα Θάνου; Οι εισαγγελείς Μανώλης και Ντζούρας έχουν guest εμφάνιση ή θα τους δούμε να πρωταγωνιστούν στα γυρίσματα στους χώρους της Βουλής;
Καλύτερα να δεις το Dark, τη γερμανική σειρά που θέλει σημειωματάριο, παρά να τους τοποθετήσεις όλους αυτούς στο χρονικό πλαίσιο και στον αναλυτικό χάρτη της υπόθεσης. Μισή ντουζίνα δικαστικοί έχουν λόγο και γνώση για μία υπόθεση που αφορά παρεμβάσεις της εκτελεστικής εξουσίας στο έργο της νομοθετικής. Ψάχνω έναν όρο που να το περιγράφει όλο αυτό. Και αποφάσισα να το πω παραθεσμικό ξεκατίνιασμα.
Είναι ενοχλητικό, ενίοτε και προκλητικά χυδαίο, πλην όμως μας περιγράφει ανάγλυφα και την άλλη πλευρά του νομίσματος: δεν είναι μόνο οι πολιτικοί που μπλέκουν την ουρά τους στα πόδια της Δικαιοσύνης. Είναι και η Δικαιοσύνη αρκετά δεκτική στην παρενόχληση. Και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που σε κάνει να σκέφτεσαι ότι η «πολιτική παρέμβαση» είναι αδόκιμος όρος. Μάλλον για συναλλαγή θα πρέπει να μιλάμε. Τι διάολο, δικαστικοί καρφώνουν ο ένας τον άλλον, πολιτικοί φέρονται να πιέζουν προκειμένου υποθέσεις να πάρουν τον επιθυμητό δρόμο, δημοσιογράφοι και εκδότες εμφανίζονται ως γρανάζια. Τι είναι αυτό; Η βίλα των οργίων; Εννοείται ότι ο πολίτης αδυνατεί να το παρακολουθήσει αυτό. Καλύτερα να δει τις «Άγριες Μέλισσες». Του είναι όμως αρκετό για να σχηματίσει μία εικόνα σχετικά με τη Δικαιοσύνη και τους λειτουργούς της.
Ασφαλώς δεν μπαίνει όλος ο δικαστικός κλάδος μέσα στο κάδρο, προς Θεού. Όμως όταν ο πολίτης θα βρεθεί ενώπιον της Δικαιοσύνης, είναι λογικό να σκεφτεί ότι θα τα βγάλει πέρα πιο εύκολα αν έχει τις σωστές επαφές και τις κατάλληλες γνωριμίες. Έναν πολιτικό ή έναν εισαγγελέα. Έναν εκδότη ή ακόμα και έναν δημοσιογράφο, τέλος πάντων. Κάποιον που θα πιάσει κάποιον άλλον.
---
---
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου