*
Οι πληροφορίες που παρουσίαζε ο Ιάσονας Πιπίνης, για ποσό επτά εκατομμυρίων, προέρχονταν από τον πρώην κυβερνήτη της επαρχίας Αράγουα και υπουργό οικονομικών, Rafael Isea, ο οποίος διώκονταν για διασπάθιση δημοσίου χρήματος στη Βενεζουέλα. Αργότερα έγινε πληροφοριοδότης υπηρεσιών των ΗΠΑ και έδωσε πληροφορίες σε παρα-αστυνομικό κύκλωμα του Ραχόι, το οποίο είχε δημιουργηθεί για να εντοπίσει ή να κατασκευάσει στοιχεία που θα ενοχοποιούσαν τους Podemos. Σύμφωνα με τις ηχογραφημένες συνομιλίες με τον Isea, η παρακρατική ομάδα του Ραχόι του ζήτησε να προσφέρει κάθε είδους πληροφορία χωρίς να την ενδιαφέρει αν είναι αληθινή η όχι.
O Isea παραδέχθηκε στη συνέχεια ότι δέχθηκε να παρουσιάσει πλαστά έγγραφα με αντάλλαγμα να επιτραπεί η διαμονή μελών της οικογένειάς του στην Ισπανία.
Τα σχετικά ρεπορτάζ τροφοδότησαν στην Ελλάδα ένα κύμα παραφιλολογίας για πιθανή χρηματοδότηση και άλλων «αριστερών κομμάτων» στην Ευρώπη, φωτογραφίζοντας το ΣΥΡΙΖΑ. Οι πληροφορίες προωθούνταν από πολιτικούς, όπως ο αντιπρόεδρος της ΝΔ, Αδωνις Γεωργιάδης και ΜΜΕ που πρόσκεινται στη ΝΔ, όπως το Protagon, το Liberal, το Πρώτο Θέμα κ.α.
Την ημέρα του αποτυχημένου πραξικοπήματος, ο Πιπίνης αναμετέδιδε για ώρες τις ψευδείς πληροφορίες του Γκουαϊδό ότι βρίσκεται μέσα σε στρατιωτική βάση, παρά το γεγονός ότι οι φωτογραφίες που ο ίδιος έστελνε τον έδειχναν σε μια γέφυρα σε σχετικά μεγάλη απόσταση από τη βάση.
Όταν πλέον το πραξικόπημα είχε αποτύχει και οι ηγέτες του ζητούσαν καταφύγιο σε ξένες πρεσβείες, ο Ιάσονας Πιπίνης μετέδιδε ότι ο Μαδούρο επιχειρεί να έρθει σε συμφωνία για να εγκαταλείψει κρυφά τη χώρα. Αρκετοί «έβλεπαν» τότε και το αεροπλάνο του με αναμμένες μηχανές σε αεροδρόμιο του Καράκας (...)
Τυπο-θραύστης
***
*
Στην ελληνική δημοσιογραφία υπάρχει μια ιδιότυπη ομερτά. Οι δημοσιογράφοι δεν ασκούν κριτική σε συναδέλφους τους, ακόμη και όταν γνωρίζουν ότι διακινούν ψευδείς πληροφορίες εξυπηρετώντας συγκεκριμένα συμφέροντα.
του Άρη Χατζηστεφάνου
Ομολογουμένως ο έλεγχος θα έπρεπε να γίνεται από εξειδικευμένα όργανα, όπως το πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ, ή από πρωτοβουλίες πανεπιστημιακών ή της κοινωνίας των πολιτών, όπως τα παρατηρητήρια (media watch) που υπάρχουν σε άλλες χώρες.
Όταν όμως δημοσιογράφοι μπαινοβγαίνουν σε κυβερνητικά πόστα, ο έλεγχός τους γίνεται και επισήμως καθήκον όλων των υπολοίπων δημοσιογράφων.
Η περίπτωση του Ιάσονα Πιπίνη ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Δυστυχώς τα περισσότερα σχόλια που κυκλοφόρησαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τον παρουσιάζουν σαν γραφικό ή ακόμη και αφελή, με αποτέλεσμα η κριτική να μεταφέρεται από τις δικές του πράξεις στην απόφαση του πρωθυπουργού να τον προσλάβει ως σύμβουλο.
Η εικόνα αυτή οικοδομείται εδώ και χρόνια. Οι προηγούμενες επιθέσεις από το site aixmi.gr, (του δημοσιογράφου Χρήστου Παναγιωτόπουλου – πρώην Διευθυντή Ειδήσεων και Ενημέρωσης του Mega), το οποίο χαρακτήριζε τον Πιπίνη σαν «πυροβολημένο αγωνιστή της επαναστάσεως» φάνηκε να ενισχύουν αυτή την εικόνα της αφέλειας. Και αυτό παρά το γεγονός ότι στο συγκεκριμένο άρθρο υπήρχαν καταγγελίες για τηλεφωνήματα (από ποιόν;) που γίνονταν στο σταθμό προκειμένου να μην απολυθεί ο δημοσιογράφος, ακόμη και όταν υπήρχαν καταγγελίες για διαστρέβλωση ειδήσεων.
Ο Πιπίνης όμως δεν είναι αφελής. Το γεγονός ότι είναι ανιψιός του πρώην προέδρου του Περού, Χουάν Βελάσκο Αλβαράδο, μιας εμβληματικής προσωπικότητας της λατινοαμερικανικής αριστεράς που συνεργάστηκε με τον Φιντέλ Κάστρο, τον Σαλβαδόρ Αλιέντε και τον Ούγο Τσάβες, του άνοιξε διάπλατα τις πόρτες σε αρκετά προεδρικά μέγαρα στη Νότια Αμερική.
Αυτό που δε γνώριζαν οι συνεντευξιαζόμενοί του, ήταν ότι σταδιακά τα ρεπορτάζ του άρχισαν να μεταφέρουν αυτούσιες θέσεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, οργανώσεων και κομμάτων που χρηματοδοτούνται από τις ΗΠΑ, ή ανθρώπων που ενεπλάκησαν σε κρατικά και παρακρατικά δίκτυα παραπληροφόρησης (η περίπτωση της μαφιόζικης επίθεσης Ραχόι εναντίον των Podemos).
Σχεδόν σε όλα τα κείμενά του ο Πιπίνης φροντίζει να προσθέτει τη φράση «σύμφωνα με πληροφορίες της αντιπολίτευσης», ενώ σχεδόν πάντα συναντάμε και τη λέξη «φερόμενος». Αυτό δεν δικαιολογεί όμως τη διαρκή διασπορά πληροφοριών, οι οποίες είτε διαψεύδονται άμεσα είτε δεν επιβεβαιώνονται ποτέ.
Αυτές οι φήμες ήταν συχνά ο πρώτος κρίκος σε μια μακρά αλυσίδα παραπληροφόρησης, που στήθηκε στην Ελλάδα από πολιτικούς και δημοσιογράφους που πρόσκεινται στη ΝΔ. Πρόκειται για μια από τις πιο σκοτεινές στιγμές της ελληνικής δημοσιογραφίας, καθώς οι λεγόμενες «πηγές» έδιναν αφορμή για να σπιλωθούν πολιτικά κόμματα, κινήματα και πολιτικοί, όχι μόνο στη Βενεζουέλα αλλά και στην Ελλάδα.
Εμείς απλώς θελήσαμε να σχολιάσουμε μερικά tweet του Ιάσονα Πιπίνη.
*
του Άρη Χατζηστεφάνου
Ομολογουμένως ο έλεγχος θα έπρεπε να γίνεται από εξειδικευμένα όργανα, όπως το πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ, ή από πρωτοβουλίες πανεπιστημιακών ή της κοινωνίας των πολιτών, όπως τα παρατηρητήρια (media watch) που υπάρχουν σε άλλες χώρες.
Όταν όμως δημοσιογράφοι μπαινοβγαίνουν σε κυβερνητικά πόστα, ο έλεγχός τους γίνεται και επισήμως καθήκον όλων των υπολοίπων δημοσιογράφων.
Η περίπτωση του Ιάσονα Πιπίνη ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Δυστυχώς τα περισσότερα σχόλια που κυκλοφόρησαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τον παρουσιάζουν σαν γραφικό ή ακόμη και αφελή, με αποτέλεσμα η κριτική να μεταφέρεται από τις δικές του πράξεις στην απόφαση του πρωθυπουργού να τον προσλάβει ως σύμβουλο.
Η εικόνα αυτή οικοδομείται εδώ και χρόνια. Οι προηγούμενες επιθέσεις από το site aixmi.gr, (του δημοσιογράφου Χρήστου Παναγιωτόπουλου – πρώην Διευθυντή Ειδήσεων και Ενημέρωσης του Mega), το οποίο χαρακτήριζε τον Πιπίνη σαν «πυροβολημένο αγωνιστή της επαναστάσεως» φάνηκε να ενισχύουν αυτή την εικόνα της αφέλειας. Και αυτό παρά το γεγονός ότι στο συγκεκριμένο άρθρο υπήρχαν καταγγελίες για τηλεφωνήματα (από ποιόν;) που γίνονταν στο σταθμό προκειμένου να μην απολυθεί ο δημοσιογράφος, ακόμη και όταν υπήρχαν καταγγελίες για διαστρέβλωση ειδήσεων.
Ο Πιπίνης όμως δεν είναι αφελής. Το γεγονός ότι είναι ανιψιός του πρώην προέδρου του Περού, Χουάν Βελάσκο Αλβαράδο, μιας εμβληματικής προσωπικότητας της λατινοαμερικανικής αριστεράς που συνεργάστηκε με τον Φιντέλ Κάστρο, τον Σαλβαδόρ Αλιέντε και τον Ούγο Τσάβες, του άνοιξε διάπλατα τις πόρτες σε αρκετά προεδρικά μέγαρα στη Νότια Αμερική.
Αυτό που δε γνώριζαν οι συνεντευξιαζόμενοί του, ήταν ότι σταδιακά τα ρεπορτάζ του άρχισαν να μεταφέρουν αυτούσιες θέσεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, οργανώσεων και κομμάτων που χρηματοδοτούνται από τις ΗΠΑ, ή ανθρώπων που ενεπλάκησαν σε κρατικά και παρακρατικά δίκτυα παραπληροφόρησης (η περίπτωση της μαφιόζικης επίθεσης Ραχόι εναντίον των Podemos).
Σχεδόν σε όλα τα κείμενά του ο Πιπίνης φροντίζει να προσθέτει τη φράση «σύμφωνα με πληροφορίες της αντιπολίτευσης», ενώ σχεδόν πάντα συναντάμε και τη λέξη «φερόμενος». Αυτό δεν δικαιολογεί όμως τη διαρκή διασπορά πληροφοριών, οι οποίες είτε διαψεύδονται άμεσα είτε δεν επιβεβαιώνονται ποτέ.
Αυτές οι φήμες ήταν συχνά ο πρώτος κρίκος σε μια μακρά αλυσίδα παραπληροφόρησης, που στήθηκε στην Ελλάδα από πολιτικούς και δημοσιογράφους που πρόσκεινται στη ΝΔ. Πρόκειται για μια από τις πιο σκοτεινές στιγμές της ελληνικής δημοσιογραφίας, καθώς οι λεγόμενες «πηγές» έδιναν αφορμή για να σπιλωθούν πολιτικά κόμματα, κινήματα και πολιτικοί, όχι μόνο στη Βενεζουέλα αλλά και στην Ελλάδα.
Εμείς απλώς θελήσαμε να σχολιάσουμε μερικά tweet του Ιάσονα Πιπίνη.
O Isea παραδέχθηκε στη συνέχεια ότι δέχθηκε να παρουσιάσει πλαστά έγγραφα με αντάλλαγμα να επιτραπεί η διαμονή μελών της οικογένειάς του στην Ισπανία.
Τα σχετικά ρεπορτάζ τροφοδότησαν στην Ελλάδα ένα κύμα παραφιλολογίας για πιθανή χρηματοδότηση και άλλων «αριστερών κομμάτων» στην Ευρώπη, φωτογραφίζοντας το ΣΥΡΙΖΑ. Οι πληροφορίες προωθούνταν από πολιτικούς, όπως ο αντιπρόεδρος της ΝΔ, Αδωνις Γεωργιάδης και ΜΜΕ που πρόσκεινται στη ΝΔ, όπως το Protagon, το Liberal, το Πρώτο Θέμα κ.α.
Όταν πλέον το πραξικόπημα είχε αποτύχει και οι ηγέτες του ζητούσαν καταφύγιο σε ξένες πρεσβείες, ο Ιάσονας Πιπίνης μετέδιδε ότι ο Μαδούρο επιχειρεί να έρθει σε συμφωνία για να εγκαταλείψει κρυφά τη χώρα. Αρκετοί «έβλεπαν» τότε και το αεροπλάνο του με αναμμένες μηχανές σε αεροδρόμιο του Καράκας (...)
---
---
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου